Εξωραϊστικός Σύλλογος "Αγιος Νεκτάριος"

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

O ονομαστότερος και αγαπητότερος ήρωας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, γιος της Αλκμήνης και του Δία (τυπικά του Αμφιτρύωνα). Η καταγωγή του ήταν από το Αργος, γιατί προερχόταν από το γένος των Περσειδών και από τους δύο γονείς του. Γεννήθηκε όμως στη Θήβα, γιατί εκεί είχε καταφύγει ο πατέρας του Αμφιτρύωνας όταν έφυγε από την Τίρυνθα. Ο Ηρακλής είχε δίδυμο αδελφό τον Ιφικλή, αλλά όχι από τον ίδιο πατέρα. Γιατί ο πραγματικός πατέρας του Ηρακλή ήταν ο Δίας και του Ιφικλή ο Αμφιτρύωνας.

Κανονικά ο Ηρακλής έπρεπε να γίνει βασιλιάς του 'Αργους, επειδή, σύμφωνα με ένα χρησμό του Δία, το πρώτο παιδί που θα γεννιόταν από το γένος των Περσειδών, θα βασίλευε στο Αργος. Τότε η Ήρα, θέλοντας να εκδικηθεί την αντίζηλό της Αλκμήνη, έστειλε την Ειλείθυια και καθυστέρησε τη γέννηση του Ηρακλή κατά ένα μήνα. Παράλληλα επιτάχυνε τη γέννηση του θείου του Ευρυσθέα κατά δύο μήνες. Έτσι κύριος του ’ργους έγινε ο Ευρυσθέας.

Όταν ο Ηρακλής ήταν ακόμη οχτώ μηνών στην κούνια του, η Ήρα του έστειλε δύο τεράστια φίδια. Ο ήρωας, μολονότι ήταν νήπιο, τα άρπαξε αμέσως και τα έπνιξε. Όσο μεγάλωνε, γινόταν ένα μεγαλόσωμο, δυνατό και απειθάρχητο παιδί. Κάποτε έκανε μάθημα μουσικής και ο δάσκαλός του Λίνος του έκανε μια παρατήρηση. Ο Ηρακλής τότε του απάντησε μ' ένα χτύπημα τόσο δυνατό, που τον σκότωσε. Βλέποντας αυτές τις αντιδράσεις του, ο Αμφιτρύωνας τον έστειλε στον Κιθαιρώνα.

Στο βουνό αυτό ο ήρωας έζησε μια ζωή ποιμενική, μέχρις ότου έγινε άντρας. Εκεί διδάχτηκε την τέχνη του τόξου. Αργότερα η εκπαίδευσή του συμπληρώθηκε από επιφανείς ήρωες. Αυτοί του δίδαξαν τη χρήση όλων των όπλων, μουσική κλπ. Ο σοφιστής Πρόδικος αναφέρει ότι σ' αυτή την περίοδο βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: να ακολουθήσει το δρόμο της Αρετής ή το δρόμο της Κακίας; Ο Ηρακλής προτίμησε τον πρώτο. Γι' αυτό έζησε μια ζωή γεμάτη περιπέτειες και αγώνες, με αποτέλεσμα στο τέλος να γίνει αθάνατος.

Πάνω στον Κιθαιρώνα, μόλις δεκαοχτώ χρονών, εξόντωσε το λιοντάρι που ταλαιπωρούσε την περιοχή. Έπειτα απάλλαξε τη Θήβα από την εξουσία του βασιλιά του Ορχομενού, στον οποίο οι κάτοικοι πλήρωναν υποχρεωτικά φόρο. Σαν ανταμοιβή αυτής της υπηρεσίας, ο Κρέοντας, βασιλιάς της Θήβας, του έδωσε την κόρη του Μεγάρα για γυναίκα. Από αυτήν άλλοι λένε πως απόκτησε τρία παιδιά και άλλοι οχτώ. Όμως σε μια στιγμή τον έπιασε κρίση τρέλας, που του έστειλε η μεγάλη εχθρά του Ήρα, και σκότωσε τα παιδιά του. Όταν συνήλθε, θέλησε να εξαγνιστεί και πήγε στο μαντείο των Δελφών να ρωτήσει με ποιο τρόπο. Η Πυθία τον συμβούλευσε να υπηρετήσει δώδεκα χρόνια το θείο του Ευρυσθέα. Έτσι επιτέλεσε τους γνωστούς δώδεκα άθλους του σε διάστημα οχτώ χρόνων και ενός μηνός. Παράλληλα όμως έκανε και άλλα κατορθώματα, που ονομάζονται πάρεργα.

Θα αναφέρουμε τώρα τους άθλους του και παράλληλα τα πάρεργα:

1. Σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας, που είχε κατατρομοκρατήσει την περιοχή. Το στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια. Από το δέρμα του έγινε η περίφημη λεοντή, που πάντοτε ο Ηρακλής κρατούσε μαζί του, γιατί τον έκανε ανίκητο.
2. Εξόντωσε τη Λερναία Ύδρα, ένα τεράστιο φίδι με εννιά κεφάλια, που κατέστρεφε την Αργολίδα. Όταν όμως ο ήρωας της έκοβε ένα κεφάλι, στη θέση του φύτρωναν δύο. Γι' αυτό έβαλε τον πιστό του σύντροφο Ιόλαο να καίει το κομμένο μέρος. Έτσι δεν ξαναφύτρωνε άλλο κεφάλι. Στη χολή της Λερναίας Ύδρας ο Ηρακλής βύθισε τα βέλη του και έγιναν δηλητηριώδη.
3. Αιχμαλώτισε το ελάφι που ζούσε στην Κερύνεια της Αχαΐας (Κερυνίτις έλαφος). Το ζώο αυτό ήταν αφιερωμένο στη θεά ’ρτεμη και είχε χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές.
4. Έπιασε ζωντανό τον Ερυμάνθιο κάπρο, δηλαδή το αγριογούρουνο που ζούσε στο βουνό Ερύμανθος της Αρκαδίας. Αυτό κατέστρεφε τη γύρω χώρα. Ο Ηρακλής το μετέφερε στις Μυκήνες. Μόλις το αντίκρισε ο Ευρυ- σθέας, φοβήθηκε τόσο πολύ, που κρύφτηκε μέσα σ' ένα χάλκινο πιθάρι. Πηγαίνοντας για τον Ερυμάνθιο κάπρο, φιλοξενήθηκε από τον Κένταυρο Φόλο, πάνω στο βουνό Φολόη. Ο Κένταυρος θέλησε να του προσφέρει ένα υπέροχο κρασί, που του είχε χαρίσει ο Διόνυσος. Επειδή όμως ανήκε σε όλους τους Κένταυρους, αυτοί μυρίστηκαν το άρωμα του κρασιού και επιτέθηκαν εναντίον και των δύο. Τότε ο Ηρακλής τους διασκόρπισε με τα βέλη του, τραυμάτισε όμως άθελά του το Χείρωνα θανάσιμα. Η παράδοση λέει ότι κατά την περίοδο αυτή πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία και οι σύντροφοί του τον εγκατέλειψαν στη Μ. Ασία.
5. Καθάρισε σε διάστημα μιας ημέρας μόνο τους στάβλους του Αυγεία, βασιλιά της Ήλιδας. Οι στάβλοι αυτοί στέγαζαν πάνω από τρεις χιλιάδες κεφάλια ζώα και είχαν να καθαριστούν τριάντα χρόνια. Ο Ηρακλής έστρεψε το νερό και του Πηνειού και του Αλφειού ποταμού και το πέρασε μέσα από τους στάβλους. Έτσι καθάρισαν από τη φοβερή βρομιά. Πριν από το καθάρισμα όμως είχαν συμφωνήσει ότι η αμοιβή του Ηρακλή θα ήταν το ένα δέκατο από τα ζώα. Αλλά ο Αυγείας αρνήθηκε να πληρώσει κι έτσι ο Ηρακλής εκστράτευσε εναντίον του και τον σκότωσε. Και όχι μονάχα αυτόν, αλλά και όλους τους γιους του, εκτός απ' το Φυλέα, που είχε υποστηρίξει τον Ηρακλή. Κατά την εκστρατεία αυτή σκότωσε και τους δύο Μολίονες, δίδυμα τέρατα που είχαν μαζί ένα σώμα με δύο κεφάλια. Μετά απ' αυτό τον άθλο του αναφέρεται η εκστρατεία του στη Λακεδαίμονα. Εκεί τιμώρησε τους δώδεκα γιους του Ιπποκόωντα και επανέφερε στο θρόνο τον Τυνδάρεο. Πηγαίνοντας εξάλλου στη Λακεδαίμονα, συνάντησε την Αύγη, κόρη του βασιλιά της Τεγέας Αλεού. Ο Ηρακλής την ερωτεύτηκε και την έκανε μητέρα του Τήλεφου. Κατά την ίδια περίοδο σκότωσε και τον Κένταυρο Ευρυτίωνα, γιατί διεκδικούσε τη Μνησιμάχη, κόρη του Δεξαμενού, βασιλιά του Ώλενου.
6. Εξολόθρεψε τις Στυμφαλίδες όρνιθες. Αυτές ήταν τερατώδη πουλιά, που ζούσαν στη λίμνη Στυμφαλία και έτρωγαν ανθρώπινες σάρκες. Τα φτερά, τα νύχια και το ράμφος τους ήταν σκληρά σαν σίδερο. Ήταν πάρα πολλές και κρύβονταν μέσα σ' ένα δάσος. Αλλά η θεά Αθηνά έδωσε στον Ηρακλή ένα ζευγάρι χάλκινα κρόταλα. Ο ήρωας τα χτυπούσε και κατόρθωσε να τις τρομάξει και να τις βγάλει έξω από το δάσος. Έτσι μπόρεσε και τις σκότωσε με το τόξο του.
7. Μετέφερε ζωντανό στην Αργολίδα το φοβερό ταύρο της Κρήτης. Τον είχε δωρίσει ο Ποσειδώνας στο Μίνωα, για να τον θυσιάσει προς τιμήν του. Επειδή ο Μίνωας λυπήθηκε να θυσιάσει ένα τόσο ωραίο ζώο, ο Πο- σειδώνας το εξαγρίωσε με αποτέλεσμα να προκαλεί καταστροφές στη χώρα. Μόνο ο Ηρακλής μπόρεσε να το νικήσει και να το μεταφέρει, όπως είπαμε, στην Αργολίδα.
8. Μετέφερε στον Ευρυσθέα τις φοράδες του βασιλιά της Θράκης Διομήδη, που έτρωγαν ανθρώπους. Ο Ηρακλής κατάφερε να τις δαμάσει, σκότωσε το φύλακα και έριξε το Διομήδη στις φοράδες, που τον καταβρόχθισαν αμέσως. Πηγαίνοντας για το βασίλειο του Διομήδη, πέρασε από τη Θεσσαλία. Εκεί στις Φερές επισκέφτηκε το παλάτι του βασιλιά Αδμητου και διαπίστωσε .ότι η αγαπημένη γυναίκα του ’λκηστη είχε πεθάνει. Τότε πήγε στον τάφο της και κατάφερε να την ξαναφέρει από τον Αδη και να την παραδώσει στον απαρηγόρητο άντρα της.
9. Ο ένατος άθλος είχε σχέση με την αρπαγή της περίφημης ζώνης της lπ- πολύτης, που ήταν βασίλισσα των Αμαζόνων. Η ζώνη ήταν σύμβολο της εξουσίας της. Ο Ηρακλής, για να την αποκτήσει, πολέμησε σκληρά με τις Αμαζόνες και σκότωσε την lππολύτη. Τη ζώνη της τη χάρισε στην Αδμήτη, την κόρη του Ευρυσθέα, που του την είχε ζητήσει. Όταν επέστρεφε από τον άθλο αυτό συνάντησε την Ησιόνη, κόρη του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Ήταν δεμένη και εκτεθειμένη σε ένα βράχο σαν εξιλαστήριο θύμα. Θα την έτρωγε δηλαδή, για να εξευμενιστεί, ένα φοβερό τέρας, που ερήμωνε τη χώρα του πατέρα της. Ο Ηρακλής την έσωσε, σκότωσε το τέρας και έδωσε την Ησιόνη γυναίκα στον Τελαμώνα.
10. Οδήγησε στον Ευρυσθέα τα βόδια του βασιλιά Γηρυόνη. Προηγουμένως όμως σκότωσε το φύλακα και το σκύλο του κοπαδιού Όρθο και τέλος τον ίδιο το Γηρυόνη, που αντιστάθηκαν. Τότε έστησε και δύο στήλες, σημεία της πορείας του, τη μια στην Ευρώπη και την άλλη στη Λιβύη, τις λεγόμενες Ηράκλειες στήλες. Όταν επέστρεφε, σταμάτησε για λίγο στη Σικελία. Εκεί πάλεψε με τον Έρυκα, γιο του Ποσειδώνα, και τον σκότωσε, γιατί του έκλεψε έναν ταύρο.
11. Έφερε στον Ευρυσθέα τα τρία χρυσά μήλα των Εσπερίδων. Αυτά τα μήλα βρίσκονταν μέσα σ' έναν ωραίο κήπο και τα φύλαγε ένας φοβερός δράκοντας (δηλαδή μεγάλο φίδι), που είχε εκατό κεφάλια. Εκεί ο Ηρακλής συνάντησε τον ’τλαντα, που κρατούσε στον ώμο του τον ουρανό. Εκείνος προθυμοποιήθηκε να πάει να φέρει τα μήλα, αφού πριν ανέθεσε στον Ηρακλή να συγκρατήσει πάνω στους ώμους του τον ουρανό. Όταν ο Ηρακλής πήγαινε για τον κήπο των Εσπερίδων έκανε και άλλα πολλά δευτερεύοντα κατορθώματα: α) Σκότωσε το γίγαντα Κύκνο, που τον προκάλεσε σε μονομαχία. Πατέρας του ήταν ο ’ρης, που προσπάθησε να βοηθήσει το γιο του. Αλλά και αυτόν τον πλήγωσε ο Ηρακλής. β) Σκότωσε το γίγαντα Ανταίο, που είχε ύψος πάνω από εξήντα πήχεις. γ) Περνώντας από την Αίγυπτο αιχμαλωτίστηκε από το βασιλιά Βούσιρη αλλά έπειτα κατόρθωσε να τον σκοτώσει. δ) Σκότωσε επίσης το βασιλιά της Αιθιοπίας (ή Αραβίας) Ημαθίωνα και έδωσε το θρόνο στον αδελφό του Μέμνονα. ε) Στον Καύκασο απελευθέρωσε τον Προμηθέα, αφού προηγουμένως σκότωσε τον αητό που του έτρωγε τα σπλάχνα.

    Και τώρα ο τελευταίος άθλος του Ηρακλή:

12. Ο άθλος αυτός έχει σχέση με το σκύλο Κέρβερο, τρομερό φύλακα του Aδη. Ήταν τέρας με τρία κεφάλια και ουρά δράκοντα (φιδιού) και εμπόδιζε τις ψυχές των πεθαμένων να περάσουν έξω από τις πύλες του Aδη. Ο Ηρακλής κατέβηκε στον ’δη από μια είσοδο που βρισκόταν στο ακρωτήριο Ταίναρο. Έπιασε τον Κέρβερο και αφού κατόρθωσε να τον δέσει τον μετέφερε στον Ευρυσθέα.

Όταν πια ο Ηρακλής εκτέλεσε και τους δώδεκα άθλους τους επέστρεψε στη Θήβα. Εκεί παραχώρησε τη γυναίκα του Μεγάρα στο πιστό του σύντροφο Ιόλαο και πήγε στην Οιχαλία της Θεσσαλίας. Στη χώρα αυτή βασίλευε ο βασιλιάς Εύρυτος, που είχε μια ωραιοτάτη κόρη, την Ιόλη. Ο Εύρυτος είχε διακηρύξει ότι θα έδινε την κόρη του για γυναίκα σε όποιον νικούσε στο τόξο και τον ίδιο και τους γιούς του. Νίκησε ο Ηρακλής αλλά ο Εύρυτος αρνήθηκε να τηρήσει την υπόσχεσή του. Τότε ο ήρωας σκότωσε τον 'Ιφιτο, γιο του βασιλιά. Έπειτα ζήτησε να τον εξαγνίσει από το φόνο αυτό ο Νηλέας, βασιλιάς της Πύλου. Επειδή εκείνος αρνήθηκε, ο Ηρακλής τον σκότωσε, καθώς και όλους τους γιους του. Γλίτωσε μόνο ο Νέστορας, που απουσίαζε στη Σπάρτη. Εξαιτίας του φόνου του 'Ιφιτου ο ήρωας τρελάθηκε για δεύτερη φορά. Γι' αυτό πήγε να ζητήσει τη συμβουλή του μαντείου των Δελφών. Η Πυθία αρνήθηκε να ανέβει στον τρίποδα και να δώσει χρησμό. Ο Ηρακλής τότε άρπαξε τον τρίποδα με σκοπό να τον πάρει και να πάει αλλού, να ιδρύσει δικό του μαντείο. Ο Απόλλωνας, που λατρευόταν στους Δελφούς, προσπάθησε να ξαναπάρει τον τρίποδα. Παραλίγο λοιπόν να ακολουθήσει σύγκρουση ανάμεσα στο θεό και τον ήρωα. Τη σταμάτησε ο Δίας, ρίχνοντας ένα κεραυνό.

Οι δύο αντίπαλοι συμφιλιώθηκαν και ο Απόλλωνας έδωσε στον Ηρακλή χρησμό σχετικό με τον εξαγνισμό του. Του είπε δηλαδή να πουληθεί σαν δούλος για τρία χρόνια. Τα χρήματα που θα έπαιρνε, έπρεπε να τα δώσει στον Εύρυτο, σαν αποζημίωση για το θάνατο του γιού του. Μ' αυτό τον τρόπο θα θεραπευόταν από την τρέλα του.

Έτσι ο Ηρακλής πουλήθηκε στη βασίλισσα της Λυδίας Ομφάλη. Οι αρχαίοι Έλληνες λένε ότι κατά την περίοδο αυτή επιτέλεσε πολλούς άθλους:

Πήρε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου και στην Αργοναυτική εκστρατεία. Τιμώρησε τους Κέρκωπες, που ήταν λαός νάνων ληστών. Στη Λυδία σκότωσε το ληστή Συλέα και την κόρη του Ξενοδόκη. Έριξε στο Μαίανδρο ποταμό τον αιμοβόρο Λιτυέρση, που ήταν νόθος γιος του βασιλιά της Φρυγίας Μίδα.

Στην Αιτωλία και στην Τραχίνια, που βρίσκονται στους πρόποδες της Οίτης, ο Ηρακλής είχε τις τελευταίες περιπέτειες της ζωής του: Μια παράδοση αναφέρει ότι ο Ηρακλής, όταν είχε κατέβει στον ’δη για τον Κέρβερο, είχε συναντήσει το Μελέαγρο, γιο του Οινέα, βασιλιά των Αιτωλών. Αυτός του ζήτησε να παντρευτεί την αδελφή του Δηιάνειρα. Πραγματικά ο Ηρακλής, αφού είχε τελειώσει όλους τους άθλους του, πήγε να βρει τη Δηιάνειρα. Την ήθελε όμως για λογαριασμό του και ο ποταμός Αχελώος. Έτσι οι δύο αντίπαλοι πάλεψαν σκληρά. Ο Αχελώος είχε το χάρισμα να αλλάζει μορφές, πράγμα που έκανε και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Παρ' όλα αυτά νικήθηκε και έτσι ο Ηρακλής πήρε μαζί του τη Δηιάνειρα. Μαζί της απόκτησε τέσσερις γιους, που ο πιο γνωστός είναι ο Ύλκλος,και μια κορη.

Δυστυχώς όμως σκότωσε άθελά του ένα συγγενή της γυναίκας του, τον Εύνομο. Αυτός ήταν ο λόγος που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Καλυδώνα της Αιτωλίας. Όταν έφτασαν στον Εύηνο ποταμό, σταμάτησαν.

Περαματάρης εκεί ήταν ο Κένταυρος Νέσσος και ο Ηρακλής του ζήτησε να μεταφέρει τη Δηιάνειρα από τη μια όχθη στην άλλη. Μέσα στο ποτάμι όμως ο Κένταυρος, καθώς την κρατούσε, προσπάθησε να την κακοποιήσει. Τότε ο Ηρακλής σημάδεψε τον Κένταυρο με το τόξο του και τον σκότωσε. Την ώρα που ο Νέσσος πέθαινε, παράγγειλε στη Δηιάνειρα να μαζέψει το αίμα του. Με αυτό θα γινόταν ένα μαγικό φίλτρο, που θα της εξασφάλιζε την αγάπη του άντρα της.

Αφού πέρασαν τον Εύηνο ποταμό, η Δηιάνειρα φιλοξενήθηκε στα ανάκτορα του βασιλιά της Τραχίνας Κήυκα ενώ ο Ηρακλής εκστράτευσε εναντίον του Εύρυτου, βασιλιά της Οιχαλίας. Και αφού σκότωσε και τον ίδιο και τους γιους του, έκλεψε την κόρη του Ιόλη. Έπειτα πήγε στο ακρωτήριο Κηναίο στην Εύβοια, όπου θέλησε να κάνει θυσία προς τιμήν του Δία. Έστειλε λοιπόν το σύντροφό του Λίχα να ζητήσει από τη Δηιάνειρα γιορταστικό χιτώνα. Εκείνη πληροφορήθηκε από τον απεσταλμένο του τον έρωτα του Ηρακλή για την Ιόλη. Επιθυμώντας να ξαναποκτήσει την αγάπη του άντρα της, βύθισε το λευκό χιτώνα στο αίμα του Κένταυρου, όπως της είχε πει τότε. Όταν ο Ηρακλής τον φόρεσε, το δηλητηριασμένο αίμα του Κένταυρου ξεχύθηκε και κόλλησε πάνω σ' ολόκληρο το σώμα του, κατακαίοντάς το. Προσπαθώντας να ξεκολλήσει το χιτώνα από πάνω του, ξεκολλούσε μαζί και τις σάρκες του. Πάνω στην οργή του γκρέμισε το Λίχα στη θάλασσα. Ο ίδιος, έχοντας ανυπόφορους πόνoυς, ανέβηκε στην Οίτη, ετοίμασε ένα σωρό ξύλα και ανέβηκε επάνω. Παρακάλεσε τους συντρόφους του να ανάψουν φωτιά, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τέλος δέχτηκε ο Ποίας, πατέρας του Φιλοκτήτη, και σαν ανταμοιβή ο Ηρακλής του χάρισε το τόξο και τα βέλη του.

'Ένα νέφος άρπαξε τον ήρωα και με βροντές και αστραπές τον μετέφερε στον Όλυμπο. Εκεί τον υποδέχτηκαν η Αθηνά και ο Απόλλωνας. Συμφιλιώθηκε και με την Ήρα, που του έδωσε σαν αθάνατη γυναίκα του την κόρη της Ήβη. Μαζί της απόκτησε δυο γιους. Αθάνατος πια ο Ηρακλής στον Όλυμπο έζησε μια ζωή μακάρια, με όλες τις θεϊκές απολαύσεις. Λατρεύτηκε σε όλη την Ελλάδα σαν σύμβολο της μυϊκής και ηθικής δύναμης, σαν σωτήρας και ευεργέτης της ανθρωπότητας. Υπήρξε προστάτης των γυμναστηρίων και στην Αθήνα του είχαν αφιερώσει το Κυνόσαργες. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας τελούσαν γιορτές προς τιμήν του, που τις ονόμαζαν Ηράκλεια.

Στην αρχαία τέχνη εικονίζεται άλλοτε σαν παιδί και άλλοτε σαν άντρας ρωμαλέος, με δυνατά πόδια, πλατύ στήθος και πυκνά μαλλιά. '’λλοτε φορεί κοντό χιτώνα και άλλοτε είναι γυμνός. Είναι οπλισμένος με ξίφος ή ρόπαλο. Το σοβαρό του πρόσωπο είναι συχνά θλιμμένο και ο ήρωας ακουμπά κουρασμένος πάνω στο ρόπαλό του, που είναι σκεπασμένο με τη λεοντή, δηλαδή το δέρμα του λιονταριού της Νεμέας. Οι απόγονοί του ονομάστηκαν Ηρακλείδες.

Ηρακλής Ιακώβου